Depresja lekooporna – kogo dotyczy, jak sobie radzić?

Depresja lekooporna - kogo dotyczy, jak sobie radzić ?

 

1. Czym objawia się depresja lekooporna? Po czym poznać, że pacjent jest oporny na leczenie?

Depresja często mylona jest z krótkotrwałym obniżeniem nastroju. Natomiast depresja jako choroba, jest poważną, niejednokrotnie zagrażającą życiu chorobą. Jej objawy są często bagatelizowane. Obniżenie nastroju trwające powyżej 2 tygodni już powinno być sygnałem do szukania pomocy u lekarza psychiatry. Bliscy, nie rozumiejąc istoty choroby próbują pomóc stwierdzeniami: „będzie lepiej”, „nie martw się”, lub „weź się w garść”. Niestety, to nie pomaga, wręcz może mieć negatywne skutki. Depresja miewa różny przebieg.

Część Pacjentów chorujących na depresję nie uzyskuje remisji po dwóch właściwie przeprowadzonych terapiach przeciwdepresyjnych. Czyli dość szybko, bo na przestrzeni kilku 2-3 miesięcy, jesteśmy w stanie ocenić, czy depresja spełnia kryteria depresji lekoopornej. Rozpoznanie depresji lekoopornej jest bardzo istotne, gdyż skutkiem depresji jest wypadnięcie z ról społecznych, utrata poczucia własnej wartości.

 

2. Kto choruje na depresję lekooporną (kobiety / mężczyźni)?

Na depresję chorują osoby obojga płci, aczkolwiek kobiety ze względu na uwarunkowania hormonalne mogą być bardziej predysponowane do tego rodzaju zaburzeń.

 

3. Czy pacjent wcześniej zdiagnozowany w kierunku depresji może wykazywać jakieś cechy, które są dla lekarza prowadzącego wczesnym sygnałem świadczącym o tym, że może być odporny na stosowane leczenie farmakologiczne?

Brak lub niepełna reakcja na zastosowane standardowe leki p-depresyjne stosowane w odpowiedniej dawce, odpowiednio długi czas. Czyli brak pełnego wyleczenia. Co znaczy pełne wyleczenie – to nie tylko poprawa nastroju, napędu, odzyskanie radości życia, poprawa pamięci, koncentracji, ale przede wszystkim poprawa to powrót do odczucia, że panuję nad swoim życiem, mam na nie wpływ.  Że spełniam się w roli partnera, rodzica, pracownika, że mam swoje zainteresowania, przyjaciół. Również częste nawroty zaburzeń depresyjnych mogą świadczyć o lekooporności. A częste nawroty to coraz większa frustracja, coraz gorsze funkcjonowanie, w konsekwencji często dewastacja swojego życia - relacji, pracy zawodowej itp.

 

4. Jakie skutki społeczne i psychologiczne wywiera na pacjenta i jego bliskich nieleczona depresja lekooporna?

Nieleczona depresja powoduje dysfunkcję nie tylko samej osoby chorującej, ale całego otoczenia. Rodziny, najbliższego grona znajomych, dezorganizuje pracę. Depresja to niewidzialny wróg, który powoduje że wypadamy z rol społecznych -  partnera, rodzica, pracownika. Często oprócz obniżonego nastroju pojawiają się myśli, że „jestem nic nie wart”, nieadekwatne poczucie winy. Depresji towarzyszy bardzo silne wewnętrzne napięcie. Myśli, że sprawiamy zawód bliskim.  To poczucie winy połączone z napięciem może doprowadzić do pojawienia się myśli samobójczych i niestety, nawet do ich skutecznej realizacji.

W tym kontekście bardzo istotne jest, aby bliscy Pacjenta również zasięgnęli porady specjalisty, współuczestniczyli w procesie terapeutycznym poprzez pogłębianie swojej wiedzy nt samej choroby, możliwości farmakologicznych, a przede wszystkim wspierania Pacjenta, służenia pomocą w procesie decyzyjnym. Warto podkreślić, że depresja często odbiera nam tą decyzyjność. Bo skoro, w odczucie, w depresyjnym przeżywaniu Pacjenta „nic mi nie pomoże”, „nic nie jestem wart”, to po co się starć? Po co podejmować kolejną próbę leczenia?

 

5. Czy pojawiają się nowe możliwości leczenia dające nadzieję pacjentom, którzy podejmowali próby już wielokrotnie i niestety zawsze kończyły się one niepowodzeniem?

Psychiatria jest niesamowicie rozwojową dziedziną medycyny.  Pojawiają się coraz to nowe możliwości terapeutyczne. Jedną z najnowszych metod farmakologicznych jest leczenie lekiem w postaci wziewnej.

Każda terapia jest ordynowana przez lekarza, w przypadku chorób psychicznych, depresji, najlepiej aby to zrobił fachowiec, czyli specjalista psychiatra.

Terapię lekiem wziewnym prowadzi się pod nadzorem medycznym, przy pełnym wsparciu personelu medycznego.  Tego typu leczenie trwa co najmniej 6 miesięcy i dzieli się na 3 fazy, które różnią się intensywnością terapii na poszczególnych etapach.

 

6. Wiele mówi się o tym, że w przypadku depresji istotne jest połączenie leczenia farmakologicznego i psychoterapii. Czy w przypadku depresji lekoopornej ten model jest stosowany?

Kupując nawet najprostszy sprzęt otrzymujemy instrukcję obsługi. Rodząc się nie otrzymujemy instrukcji na życie. A jakie życie jest skomplikowane. Osobiście uważam, że psychoterapia, to najlepszy prezent, jaki sami możemy sobie sprawić w życiu. Jest to polecana metoda dla każdego człowieka. Pomaga w zrozumieniu samych siebie, swoich reakcji, pomaga również w zrozumieniu zachowań innych osób. Co za tym idzie odpowiednich reakcji. Generalnie poprawia jakość naszego życia.

W przypadku depresji lekoopornej model łączenia farmakoterapii z psychoterapią jest wysoce zalecany. Co więcej, jest bardzo skuteczny.  Najnowsza metoda farmakologicznego wziewnego leczenia depresji z mojej obserwacji znacznie przyspiesza proces pracy psychoterapeutycznej, otwartość Pacjenta na zauważanie, konfrontowanie się z problemami i dokonywanie pozytywnych, satysfakcjonujących zmian w swoim odczuwaniu oraz funkcjonowaniu.

 

Zapraszamy na szerszy materiał na temat nowoczesnych metod leczenia depresji lekoopornej, która "Daje niesamowitą nadzieję tym pacjentom, którzy do tej pory jej nie mieli"

https://dziendobry.tvn.pl/zdrowie/profilaktyka-zdrowia/jak-leczy-sie-depresje-lekooporna-5556547