Leczenie mutyzmu wybiórczego

Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe, polegające na wybiórczości mówienia – dziecko lub osoba dorosła milczy w stosunku do niektórych osób, w pewnych sytuacjach i miejscach, podczas gdy w bezpiecznym dla siebie środowisku (najczęściej w domu) mówi swobodnie.

Milczenie dziecka nie wynika z niechęci do rozmówcy – nie jest jego wyborem. Dziecko chce mówić, jednak ze względu na swój lęk nie jest w stanie.

Wczesne rozpoznanie mutyzmu wybiórczego pozwala na wdrożenie właściwej  terapii i zapobiega utrwaleniu się tego zaburzenia na wiele lat.  

Terapia powinna polegać na wprowadzeniu odpowiednich modyfikacji w przedszkolu/szkole oraz w środowisku domowym. Jest to niezwykle ważne, gdyż gwarantuje pozbycie się  lęku przed mówieniem i poprawia funkcjonowanie dziecka w środowisku rówieśniczym. W oddziaływania terapeutyczne powinni być zaangażowani: rodzice, nauczyciele i specjaliści.

Rola specjalisty w terapii mutyzmu wybiórczego, to rola terapeuty – konsultanta, będącego przede wszystkim wsparciem dla rodzica i placówki przedszkolnej/szkolnej (zwłaszcza w przypadku młodszych dzieci). Większą rolę w kontakcie z samym pacjentem odgrywa w przypadku młodzieży i osób dorosłych.