Leczenie zespołów reaktywnych

Zaburzenia reaktywne to stany, które wywoływane są przez ciężki stres i problemy adaptacyjne. Mogą zostać wyzwolone przez pojedyncze zdarzenie, np. katastrofę, śmierć bliskiej osoby lub ciągnącą się w czasie sytuację psychospołeczną.

Podział kliniczny zaburzeń reaktywnych obejmuje:
- epizodyczne stany reaktywne, mowa tu ostrej reakcji na stres, zaburzeniach przystosowawczych i reakcjach dysocjalnych
- psychozy reaktywne właściwe, zaliczamy do nie depresję reaktywną, reaktywny zespół paranoiczny i reaktywną psychozę schizofreniczną
- histeryczne zespoły psychotyczne
- zespoły sytuacyjne

Ostra reakcja na stres
Z ostrą reakcją na stres mamy do czynienia wtedy, kiedy w sposób gwałtowny zadziała silny, ale stosunkowo krótko trwający czynnik psychiczny lub fizyczny. Do jej objawów należy nagłe pobudzenie psychoruchowe, podjęcie panicznej ucieczki lub osłupienie. Może wystąpić także zobojętnienie i porażenie emocjonalne. Doskonałym przykładem ostrej reakcji na stres jest ucieczka ludzi z płonącego domu. Poszkodowani często wynoszą z domu to, co akurat mieli pod ręką, np. budzik czy świecznik, choć nie przedstawia on sobą żadnej wartości.

Depresja reaktywna
Depresja reaktywna nie jest w żaden sposób związana z depresją endogenną i rozpoznaje się ją jako zupełnie odmienny stan psychiczny. Jej cechami charakterystycznymi jest pełen niezadowolenia, pretensji i gniewu nastrój dysforyczny. Poczucie winy jest zastąpione obwinianiem innych, a samooskarżanie się poczuciem krzywdy. Dodatkowymi objawami są zaburzenia łaknienia oraz snu.

Reaktywny zespół paranoiczny
Reaktywny zespół paranoiczny zalicza się do często występujących odczynów psychotycznych. Epizody różnią się od siebie treścią i czasem trwania. Urojenia mogą być powiązane na przykład z prześladowaniem, zdradą małżeńską czy zazdrością i są powiązane z adekwatnymi reakcjami emocjonalnymi. Urojenia spotykają najczęściej osoby w sytuacjach stresowych, które z natury są nieufne, podejrzliwe, przewrażliwione i wyczulone na opinię innych.