Aby umówić się na wizytę i skorzystać z naszych usług prosimy zadzwonić pod numer:
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej
Choroba afektywna dwubiegunowa odznacza się charakterystycznymi objawami. Stany depresyjne przeplatają się ze stanami pobudzenia. Schorzenie to jest niezwykle uciążliwe i spotyka zazwyczaj młodych ludzi. Nieleczone może być powodem rozpadu życia na wielu płaszczyznach. Jednak wcześnie rozpoznane i leczone, pozwala chorym normalnie funkcjonować.
Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) określana jest też mianem choroby depresyjno-maniakalnej. Dotyczy ona ok. 2% mieszkańców Polski. Wyróżnia się występującymi po sobie epizodami przygnębienia (depresja) oraz wzmożonej aktywności (mania). W okresach między tymi epizodami pacjent doświadcza remisji lub posiada mało zauważalne objawy. Każdy przeżywa tę chorobę na swój sposób. Dlatego czasem trudno o właściwą diagnozę.
ChAD zaliczamy do schorzeń o charakterze przewlekłym i nawracającym. Wcześnie rozpoznane i leczone objawy, mogą już nie powrócić. Dobra terapia opiera się na współpracy pomiędzy chorym a terapeutą.
Choć ChAD może przyjmować różne formy, zawsze występują podczas ataków 2 przeciwstawne stany psychologiczne, różni się jedynie ich nasilenie. Zespoły objawów są trudne do zidentyfikowania i opisania, ponieważ mogą dotyczyć różnych sfer życia. Dwubiegunowość można porównać z wahadłem, które kołyszę się nieustannie zmieniając pozycję i wychylając się raz w jedną raz w drugą stronę.
Zrozumieć chorobę
Oprócz leczenia farmakologicznego, istotne jest również zrozumienie sedna problemu. Psychoedukacja pozwoli poznać chorobę i rozpoznawać jej objawy. Pomoże zdecydować też, kiedy odwiedzić lekarza. Osoba dotknięta tym schorzeniem powinna być świadoma, że może ono mieć bardzo duży wpływ na jej życie i że terapia jest skuteczna. Psychoterapia bazuje na indywidualnej rozmowie i omawianiu problemów chorego. Bardzo ważne jest także wsparcie ze strony rodziny. Najbliżsi powinni być poinformowani o tym, aby nie wdawać się w dyskusję z chorym w manii, ponieważ mogą tylko zwiększyć jego agresję. Rodzina powinna również umieć rozpoznawać objawy, aby jak najszybciej móc zaprowadzić pacjenta do lekarza.