Leczenie depresji u dorosłych

Zgodnie ze statystykami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest na czwartym miejscu, jeśli chodzi o najpoważniejsze problemy zdrowotne na świecie. Cierpi na nią około 10% populacji.

Depresja może dotknąć każdego. Nieważna jest tu płeć, wiek czy wykształcenie. Niestety objawy depresji różnią się, tak samo jak różnią się pacjenci. Dlatego często tak trudno jest ją zdiagnozować. Podstawowym problemem przy diagnostyce jest niechęć pacjenta do mówienia o swoich emocjach podczas wizyty u lekarza oraz jego obawa przed piętnem choroby psychicznej.

Chyba nie istnieje taka osoba, która choć raz w życiu nie czuła się gorzej, jeśli chodzi o nastrój. Myśląc o złym samopoczuciu, można mówić o smutku. Przy gorszym mówimy już o przygnębieniu. Jeśli jednak samopoczucie jest jeszcze gorsze, można już spodziewać się depresji. Utrudnia ona radzenie sobie z problemami, pracę czy w ogóle prowadzenie normalnego życia.

Objawy depresji
Depresja wiąże się nie tylko ze smutkiem i przygnębieniem, ale także z utratą zainteresowania otaczającym światem i brak radości życia. Człowiek działa jakby w zwolnionym tempie, dodatkowo ma problemy z koncentracją i cierpi na obniżoną samoocenę. Na świat patrzy jedynie w sposób pesymistyczny, a przyszłość maluje się mu w czarnych barwach. Często towarzyszą temu zaburzenia snu, przez co staje się on płytki i nie wpływa regenerująco na organizm.

Czynniki ryzyka depresji
Depresja związana jest mocno z czynnikami genetycznymi. Nie są one jednak odpowiedzialne za jej rozwój, ale decydują o tym, czy dana osoba ma predyspozycje do takiego rodzaju zaburzeń. Osoby, u których w rodzinie wystąpiły przypadki depresji, są bardziej zagrożone wystąpieniem tej choroby niż osoby, u których w rodzinie nie odnotowano takich przypadków. Dodatkowo na rozwój depresji ma wpływ długotrwały, nasilający się stres oraz klimat.

Leczenie depresji
Depresję uważa się za chorobę ciężką i przewlekłą, która dodatkowo ma tendencję do nawrotów. Jest to choroba, która tak po prostu nie zniknie. Aby powrócić do formy należy stosować indywidualnie dobraną i długotrwałą (min. 6 miesięcy), systematyczną terapię farmakologiczną. Poprawa zauważalna jest dopiero po 6, a w przypadku osób starszych nawet po 12 tygodniach.

Farmakoterapia powinna iść w parze z odpowiednią psychoterapią oraz pomocą ze strony najbliższych. Rodzina powinna być przygotowana do wspierania chorego, ponieważ jej pomoc przy leczeniu jest po prostu bezcenna. Dlatego tak ważne jest, aby rodzina posiadała wszystkie niezbędne informacje na temat tej choroby. Złe relacje w rodzinie mogą być przyczyną występowania nasilonych zaburzeń, a także obniżonej skuteczności terapii.

Depresje sezonowe, czyli te związane z brakiem światła słonecznego, leczy się wykorzystując dodatkowo fototerapię oraz inne działania mające na celu stymulację pracy mózgu.